فرشته ها وجود دارن ، اما بعضی وقتها چون بال ندارن ، ما بهشون میگیم دوست
خوبی دوست من ؟
.
.
.
.
اول به نام عشق
دوم به نام تو
سوم به یاد مرگ
بر لوح شیشه ای قلبت بنویس : یا تو و عشق ، یا من و مرگ
.
.
.
.
دوستت دارم به وسعت یک کهکشان
ای نام تو مرهم روح و روان
می خوانم از تو و می گویم که به پای تو
مانند شمعی آب می شوم تا پایان
.
.
.
.
تو بی من تنگدل ،من بی تو دلتنگ
جدایی بین ما فرسنگ ، فرسنگ
فلک دوری به یاران می پسندد
به خورشیدش بماند داغ این ننگ
.
.
.
.
دوسِت دارم واسه اونت
اون دله مهربونت
.
.
.
.
زندگی اجبار است
مرگ اخطار است
دوستی فقط یکبار است
اما جدایی بسیار است
.
.
.
.
اگه بوسه آب باشه ، من به تو دریا رو می دم
اگه در آغوش گرفتن مثل برگ باشه ، من به تو جنگل میدم
اگه دوستی یه سیاره باشه ، من به تو کهکشان میدم
اگه عشق زندگیه ، من زندگیمو واسه همیشه میدم به تو
فرزند دلیر حیدر آمد
عباس امیر لشکر آمد
می خواست نشان دهد ادب را
یک روز پی از برادر آمد
.
.
.
.
امشب شب میلاد علمدار حسین است
میلاد علمدار وفادار حسین است
گر بود علی محرم اسرار محمد
عباسِ علی محرم اسرار حسین است
.
.
.
.
ای دست تو ، دستگیر عالم
وی در رخ تو علی مجسم
دریای عمیق مهربانی
تمثال علی ، علی ثانی
مرآت حسین ، مظهر عشق
گل واژه ی ناب دفتر عشق
.
.
.
.
ای صبر و قرار بی قراران
امّید دل امیدواران
دانی که گر از عطش بمیرم
یک قطره ز دیگری نگیرم
ساغر نزنم ز دست هر کس
من دست تو می شناسم و بس
روزی من از خزانه ی توست
دل ، سائل آستانه ی توست
شب ساعت ابری مرا داد به تو
افتاد نگاه خسته ی باد به تو
باران زد و خیس شد تن خاطره ها
باران زد و باز یادم افتاد به تو
.
.
.
.
لبریز می شود پیاله ی جانم ، وقتی به یاد تو می افتم
.
.
.
.
وقتی که خانه نیستم
کلید را دم پله اول ، زیر همان گلدان سفالی همیشگی گذاشته ام
رویایت اگر آمد ، پشت در نمی ماند
.
.
.
.
پیشانی‌ام ، سجده‌گاه لب‌هایت
چشمانم ، میعادگاه قدم‌‌هایت
دستانم ، تکیه‌گاه خستگیهایت
و قلبم حریم دلتنگیهایت
تمامی اینها ، ارزانی نیم‌نگاهت