از بعثت او جهان جوان شد
گیتى چو بهشت جاودان شد
این عید به اهل دین مبارک
بر جمله مسلمین مبارک
.
.
.
.
به امر رب خود لبیک گوییم
به همراه ملائک جمله گوییم
سلام و رحمت حق بر محمد
اللهم صل علی محمد
.
.
.
.
ای شاه سوار ملک هستی
سلطان خرد به چیره دستی
ای ختم پیمبران مرسل
حلوای پسین و ملح اول
سر خیل تویی و جمله خیلند
مقصود تویی همه طفیلند
.
.
.
.
یا رحمت للعالمین ! جبریل می خواند تو را
ای منجی کل بشر ! بیرون بیا از این سرا
تو شهریار عالمی تا چند در غار حرا ؟
ای یوسف مصر وجود ! از چاه تنهایی درآ
.
.
.
.
یا محمد ای خرد پابست تو
ای چراغ مهر و مه در دست تو
هر زمان گلواژه هایت تازه تر
بلکه از هستی بلند آوازه تر
ختم شد بر قامتت پیغمبری
این ترا باشد دلیل برتری
.
.
.
.
شد ورد زبان ثنای قرآن
از مرحمت خدای قرآن
برپا شده جشن باشکوهی
در محفل ما برای قرآن
.
.
.
.
همان احمد که سرمستان سرمد
بخوانندش ابوالقاسم محمد
محمد ، میم و حا و میم و دال است
تدارک بخش عدل و اعتدال است